Οι όροι "έθνος-κράτος", "εθνικό κράτος" και η εθνομηδενιστική προπαγάνδα.

"έθνος-κράτος" (nation state),  "εθνικό κράτος" 

...

Το έθνος (στα ελληνικά) σημαίνει το σύνολο των ανθρώπων (και) με κοινή καταγωγή - το "όμαιμον" - εξ αίματος. 

Το nation έχει την έννοια της κοινότητας, του συνόλου των πολιτών με κοινή αναφορά σε συνταγματικό κράτος. Με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό.
Γι΄αυτό και οι ξένοι χρησιμοποιούν τον (ελληνικό) όρο ethnic για να δηλώσουν εθνικές μειονότητες.

Έτσι σε ένα έθνος-κράτος οι πολίτες μπορεί να έχουν αλλά και μπορεί να μην έχουν κοινή καταγωγή.Ο όρος χρησιμοποιείται για το σύνολο των κρατών.

Τώρα, κάποια από τα έθνη-κράτη είναι και εθνικά κράτη(οι πολίτες τους έχουν και κοινή καταγωγή). Όπως π.χ. είναι η Ελλάδα. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον όρο "εθνικό κράτος" για όλα τα κράτη! Όλα τα κράτη, όμως, είναι έθνη-κράτη. 

Θα μπορούσαμε να πούμε για την Ελλάδα: Το έθνος-κράτος του έθνους των Ελλήνων.

...

Επί τούτου - επί τούτω (ad hoc) - προς τούτο.

Επί τούτου σημαίνει επάνω σε αυτό, επ΄ αυτού.
                (π.χ. Εξέθεσε το όλο πρόβλημα και ζήτησε τις παρατηρήσεις μας επί τούτου.)

Επί τούτω σημαίνει ειδικά για αυτό.
               (π.χ.Το πρόβλημα που ανέκυψε λύθηκε με μια επί τούτω διορθωτική πράξη.)

Προς τούτο σημαίνει για το σκοπό αυτό.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ

Όταν διηγούμαστε, τις περισσότερες φορές τα ρήματα που χρησιμοποιούμε βρίσκονται σε χρόνο παρελθοντικό, παρατατικό ή αόριστο. Συχνά, όμως χρησιμοποιούμε ρήματα σε ενεστώτα, για να κάνουμε τη διήγησή μας πιο ζωντανή. Ο ενεστώτας αυτός λέγεται και ιστορικός.

“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δʼ αλήθεια”

“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δʼ αλήθεια”

Τη φράση αυτή την είπε ο Σταγιρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης (384-322 π.Χ), ο οποίος ενίοτε διαφωνούσε με τη γνώμη του δασκάλου του Πλάτωνα.

Κατά λέξη σημαίνει: Ο Πλάτων είναι αγαπητός, όμως πιο αγαπητή είναι η αλήθεια.

Τη χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο, όταν υποχρεωνόμαστε να διαφωνήσομε με τους ανωτέρους μας χάριν αυτής της αλήθειας. Είναι ανεπίτρεπτο να παρασιωπούμε την αλήθεια από φόβο ή ιδιοτελές συμφέρον.

Λατινικές λέξεις και φράσεις στη χρήση της γλώσσας μας

Λατινικές λέξεις και φράσεις στη χρήση της γλώσσας μας

                                                                    Λατινικές Λέξεις και Φράσεις στη Χρήση της Γλώσσας μας

Επιμέλεια: Γιώργος Σκάθαρος 

A priori, casus belli, de facto, dum spiro spero, ex officio, mea culpa, adsum και πενήντα ακόμη λατινικές λέξεις και φράσεις στη χρήση της νεοελληνικής γλώσσας:

Προπηλακίζω (χρησιμοποιείται συχνά λάθος).

Σημαίνει: βρίζω, χλευάζω δημοσίως, επιτίθεμαι λεκτικά εναντίον κάποιου.

(και όχι ασκώ σωματική βία εναντίον κάποιου)

Περί πολλά τυρβάζη.(χρησιμοποιείται συχνά λάθος)

Σημαίνει: καταπιάνεσαι με πολλά.
( και όχι καταπιάνεται με πολλά)

Είναι β΄ ενικό πρόσωπο του ρ. "τυρβάζομαι".

Εκφράσεις που λέγονται πολλές φορές λάθος.

διά του λόγου το ασφαλές. (όχι, διά του λόγου το αληθές)
εκ των ων ουκ άνευ. (όχι, εκ των ουκ άνευ)
ο ασκός του Αιόλου. ( όχι, οι ασκοί του Αιόλου)
ελαφρά τη καρδία. (όχι, με ελαφρά την καρδία)
επί δικαίους και αδίκους. (όχι, επί δικαίων και αδίκων)
επί ξυρού ίσταται ακμής. (όχι, επί ξυρού ακμής)
παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο.
υπέρ το δέον. (όχι, υπέρ του δέοντος)

"Μέτρον άριστον" αντί του λανθασμένου "παν μέτρον άριστον".

Η ορθή έκφραση είναι "Μέτρον άριστον" και σημαίνει ότι: το να χρησιμοποιείς μέτρο σε ό,τι κάνεις είναι το ορθό.
Η αποδιδόμενη απόλυτα λανθασμένα έκφραση "παν μέτρον άριστον", σημαίνει ότι με ό,τι μέτρο και να υπολογίσεις τα πράματα, είναι το ίδιο καλό...

Η φράση αποδίδεται στον Κλεόβουλο.

Ο Κλεόβουλος o Ρόδιος ήταν τύραννος της Λίνδου στη Ρόδο, ένας από τους «επτά σοφούς» της αρχαιότητας (6ος π.Χ.). Σε αυτόν αποδίδονται τα γνωμικά «μέτρον άριστον», «ηδονής κράτει», κ.ά. Ονομάζεται και Κλεόβουλος ο Λίνδιος, διότι η αρχαία Ρόδος ήταν χωρισμένη στις 4 αρχαίες πόλεις: Ρόδος, Λίνδος, Κάμειρος και Ιάλυσος.

Φράσεις της Μεγάλης Εβδομάδας, στην καθημερινότητά μας!

Φράσεις της Μεγάλης Εβδομάδας, στην καθημερινότητά μας!

Πολλές από τις φράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή προέρχονται από τα Ευαγγέλια και τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα πρωτεία ανήκουν στη Μεγάλη Πέμπτη αλλά και οι υπόλοιπες ημέρες έχουν "δανείσει" την γλώσσα μας με αρκετές εκφράσεις."Ιδού ο Νυμφίος έρχεται".
Το χρησιμοποιούμε για να αναγγείλουμε την άφιξη κάποιου, συχνά και με ειρωνική διάθεση.