29 Απριλίου 2015

Η φράση το «ξύπνημα ή χτύπημα του Εγκέλαδου» χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει τον σεισμό.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, 
ο Εγκέλαδος ήταν γιος του Τάρταρου και της Γης. Ήταν ένα πλάσμα τεραστίων διαστάσεων με υπερβολική δύναμη και πήρε μέρος στη Γιαγαντομαχία, τη μάχη δηλαδή του Δία και των Θεών ενάντια στους Γίγαντες. Οι Γίγαντες έπαθαν πανωλεθρία από τους Θεούς, που άρχισαν να τους σκοτώνουν έναν – έναν, με διάφορους τρόπους. Σύμφωνα με τις καταγραφές και ο Εγκέλαδος τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια της μάχης. Οι εκδοχές για τον θάνατό του είναι τρεις Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη, τον σκότωσε η θεά Αθηνά η οποία τον καταπλάκωσε με τη Σικελία ή το βουνό Αίτνα. Ακόμα και σε αυτή την εκδοχή υπάρχουν παραλλαγές, με τον Παυσανία να αναφέρει ότι η θεά τον σκότωσε ρίχνοντας πάνω του το τεράστιο άρμα της με τους 4 ίππους. Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, ο Εγκέλαδος βρήκε το θάνατο από τον Δία, ο οποίος χρησιμοποίησε τον συνηθισμένο του τρόπο για να τον σκοτώσει. Του έριξε κεραυνούς. Η τρίτη εκδοχή υποστηρίζει πως τον σκότωσε ο Σειλινός, που ήταν ένας από τους ακόλουθους του θεού Διόνυσου. Ο μύθος θέλει τον Εγκέλαδο να κινείται εξαγριωμένος και να αναστενάζει μέσα στον τάφο του, προκαλώντας σεισμούς και ενεργοποιώντας ηφαίστεια. Έτσι, ταυτίστηκε η φράση «ξύπνησε ο Εγκέλαδος» με τους σεισμούς και χρησιμοποιείται ως σήμερα.

Τι σημαίνει η φράση«αἰδώς Ἀργεῖοι» ; Ποιος την είπε και γιατί;

Η φράση «αἰδώς Ἀργεῖοι» είναι αρχαία ελληνική την βρίσκουμε στην Ιλιάδα του Ομήρου.
Σε απλά ελληνικά σημαίνει «ντροπή Αργείοι» και την είπε ο Αίαντας επιπλήττοντας τους Αργείους οι οποίοι φοβισμένοι είχαν καταπτοηθεί και ανέχονταν τους Τρώες να απειλούν με κάψιμο τα πλοία τους
Οι στίχοι στην Ιλιάδα του Ομήρου αναφέρουν:
«Αἴας δ' ἑτέρωθεν ἐκέκλετο οἷς ἑτάροισιν.
αἰδώς Ἀργεῖοι νῦν ἄρκιον ἤ ἀπολέσθαι»
Δηλαδή: 
«Κι ο Αίαντας  απέναντι έλεγε στους δικούς του:
Ντροπή Αργείοι! Το μόνο βέβαιο που τώρα μας περιμένει είναι να χαθούμε»

7 Απριλίου 2015

Μικρές σκέψεις.

Α΄) Καταλαβαίνεις περισσότερα απ’ τη ζωή σου όταν την «βλέπεις» κοιτάζοντας πίσω;
Όταν την «βλέπεις» χάνεις την «αντικειμενικότητα» της στιγμής, το συναίσθημα. Άρα, ουσιαστικά, χάνεις έναν βασικό παράγοντα για μια όχι ορθολογική αλλά σωστή κρίση.

Β΄) Κάθε λέξη μου είναι και μια υπόσχεση:

                                 υπόσχεση στον τρόπο σκέψης μου
                                 υπόσχεση στο τρόπο που θέλω να ζω
                                 υπόσχεση σ’ αυτό που πιστεύω
                                 υπόσχεση σ’ αυτό που αγαπώ



Γ΄) Η γλώσσα είναι η μοναδική ζωντανή κληρονομιά ενός λαού.

Δ΄) Η σκέψη του ρεαλισμού δεν είναι μία σκέψη που αποβάλει το συναίσθημα. Απλώς το λαμβάνει ως έναν παράγοντα, μία συνιστώσα του θέματος, το τοποθετεί στη θέση που του αξίζει.

Ε΄) Ο ρεαλιστής "σκέφτεται" και με το συναίσθημα, όχι όμως ορμώμενος απ’αυτό.


ΣΤ΄) Η ζωή, τελικά, δεν είναι κάτι που το κρατάς γερά στη γροθιά σου, όταν τα έχεις όλα στα χέρια σου. Αλλά είναι σαν το νερό που κουβαλάς στη χούφτα σου, ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου χυθεί.

Ζ΄) Μην προσπαθείς να είσαι καλός, αλλά σωστός.

Δημοφιλείς αναρτήσεις