Αρίστιππος ο Κυρηναίος - «βασιλικού κύνα»

Η τακτική του «βασιλικού κύνα», όπως ονομαζόταν ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος. 

Αυτός ήταν ευνοούμενος του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου γι’ αυτό τον αποκαλούσαν «βασιλικό κύνα», δηλαδή σκυλί του βασιλιά. 

Ζήτησε κάποτε από τον ηγεμόνα ένα ρουσφέτι. Και επειδή δεν βρήκε ανταπόκριση έπεσε στα πόδια του και τον θερμοπαρακαλούσε. Έτσι έπραττε πάντα, όταν ζητούσε κάτι από τον αφέντη του. 

Κάποια φορά κέρδισε την χαριστική πράξη, μα όλοι τον λοιδορούσαν για την δουλοπρεπή συμπεριφορά του. Και ο φιλόσοφος απάντησε: «Ουκ εγώ αίτιος αλλά ο Διονύσιος ο εν τοις ποσί τας ακοάς έχων», δηλαδή, δεν φταίω εγώ, αλλά ο Διονύσιος που έχει τα αυτιά του στα πόδια. 

Κάποτε που τον έφτυσε ο τύραννος, είπε: «Εδώ οι ψαράδες γίνονται μούσκεμα για ένα ψάρι, εγώ τι θα πάθω αν ραντισθώ λίγο για κάτι πολύ μεγαλύτερο».

Πάρθιο βέλος,

ΠΑΡΘΙΟΣ ΒΕΛΟΣ

Οι Πάρθιοι , ήταν λαός ασιατικός , από την Κασπία θάλασσα και ήταν φημισμένοι τοξότες πάνω από τ`άλογο , ξεχωριστά επικίνδυνοι στην μάχη , όταν κάνοντας πως φεύγουν , έριχναν στον εχθρό τα βέλη τους. η φράση λέγεται για επίθεση , επίκριση , κάτι δυσάρεστο , που γίνεται την τελευταία στιγμή .

"κρείττον εστί το σιγάν του λαλείν"

"κρείττον εστί το σιγάν του λαλείν", 

δηλαδή καλύτερα να σιωπά κανείς παρά να μιλάει.

«Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν εστ επίφθονον, άλλα τιμή 

τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται». 

(Αριστοφάνους, Ιππής).

Να ξεφτιλίζεις τους κακούς διόλου δεν είναι άπρεπο, ίσα-ίσα 

τιμά τους καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι.

«ΑΙΣΧΡΟΝ έστι σιγάν, της Ελλάδος πάσης αδικουμένης»

 Δημοσθένης

 «Είναι ντροπή να σιωπάς, όταν όλη η ΕΛΛΑΣ αδικείται».

«δέσποτα μέμνησο των Αθηναίων»

Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος είχε βάλει έναν δούλο να του θυμίζει βράδυ και πρωί να μην ξεχάσει να τιμωρήσει τους Αθηναίους, που είχαν βοηθήσει τις ιωνικές πόλεις να επαναστατήσουν εναντίον του. Έχει μείνει στην ιστορία το, «δέσποτα μέμνησο των Αθηναίων» – βασιλιά μου, θυμήσου τους Αθηναίου

“Ο τρώσας και ιάσεται”

• “Ο τρώσας και ιάσεται”. (= Αυτός που άνοιξε την πληγή, αυτός και θα τη θεραπεύσει).

Έτσι απάντησε το μαντείο στο βασιλιά Τήλεφο, ο οποίος ως σύμμαχος των Τρώων μονομάχησε με τον Αχιλλέα, από τον οποίο και πληγώθηκε. Ο Αχιλλέας θεράπευσε την πληγή του Τήλεφου με τη σκουριά του ακοντίου του.

Η φράση λέγεται σε περιπτώσεις, κατά τις οποίες περιμένομε ότι κάποιος θα αποκαταστήσει τη ζημιά που προκάλεσε. Θα διορθώσει το λάθος που έκαμε.

Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε.

"όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε"

Η έκφραση προέρχεται από έναν μύθο του Αισώπου για τα σαλιγκάρια. Σύμφωνα με τον Αίσωπο, ένα χωριατόπουλο εξέλαβε ως τραγούδι τον ήχο που έβγαζαν κάποια σαλιγκάρια που ψήνονταν στα κάρβουνα, και με αγανάκτηση είπε τα ακόλουθα: «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Με άλλα λόγια, είπε στα σαλιγκάρια πως ενώ τα σπίτια τους καίγονταν, αυτά τραγουδούσαν.

Η ρήση αυτή, με τη σύγχρονη μορφή της «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε» - όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε - , χρησιμοποιείται ειρωνικά για εκείνους που εφησυχάζουν ή ασχολούνται με ασήμαντα θέματα, ενώ έχουν πολύ σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσουν, ή και ακόμα όταν οι δομές που εξασφαλίζουν την ύπαρξή τους κινδυνεύουν.