Ελληνική Γλώσσα

Γλωσσικός χάρτης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γύρω στο 550 μ.Χ.

 

 

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥ ΣΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΟΡΟΥ

 

Thanos Tzimeros

4 ώρ.  · 

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥ ΣΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΟΡΟΥ

Κάποιοι γράφουν "ο σωρός του άτυχου άνδρα ανασύρθηκε από τα συντρίμμια", κάποιοι άλλοι "η σωρός..." και κάποιοι "η σορός...". Είναι και τα τρία λάθος. Η λέξη "σορός" αρχικώς σήμαινε το δοχείο, το αγγείο, στο οποίο έβαζαν για φύλαξη τα οστά ή τη στάχτη του νεκρού. Κατ' επέκταση, το φέρετρο. Ο κατασκευαστής φερέτρων ονομαζόταν "σοροπηγός" (σορός + πήγνυμι). Συνεκδοχικά έφτασε να σημαίνει το σώμα του νεκρού, αλλά το σώμα που "συμμετέχει" σε κηδεία, το φροντισμένο, το περιποιημένο σώμα. Άλλωστε η λέξη "κηδεία" σημαίνει φροντίδα. Προέρχεται από το "κήδομαι": φροντίζω, περιποιούμαι. (Εξ ου και κηδεμών.) Γι' αυτό λέμε "η κηδεία του (η φροντίδα του) θα γίνει ΑΠΟ ΤΟ (και όχι ΣΤΟ) Α' Νεκροταφείο.

Επομένως, το σώμα ενός ανθρώπου που ανασύρεται νεκρός από ατύχημα δεν είναι σορός, είναι πτώμα. Αν μας ενοχλεί η τραχύτητα της κυριολεξίας, μπορούμε να χρησιμοποιούμε περίφραση: το νεκρό σώμα. Όχι όμως "η σορός".