ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ- ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ - ΥΠΗΚΟΟΙ & ΓΗΓΕΝΕΙΣ

ΑΥΤΟΧΘΩΝ

αὐτόχθων αυτός= ο ίδιος + χθών-χθονός = γη

αυτός που κατοικεί από την αρχή στη γη των προγόνων του.

ΙΘΑΓΕΝΗΣ

ιθαγενής ιθύς= ευθύς, ίσιος, κατευθείαν+γένος:

αυτός που προέρχεται απευθείας από το ίδιο γένος των προγόνων, που δεν έχει φυλετικές προσμίξεις.

(Οι γηγενείς είχαν ως καύχημα την εντοπιότητα).

Ο Ησύχιος ἑρμηνεύει:

εὐθέως, ταχέως,

(Ὁμηρικὸ εἶθαρ).

Στη Ν. Ελληνική δηλώνει κυρίως τους αυτόχθονες των τόπων που ανακάλυψαν οι Ευρωπαίοι από τον 15ο αι. και μετά.

Με αυτή τη χρήση η λ. είναι απόδοση τού γαλλ. indigene=αυτόχθων λατ. indigena, σε αντιδιαστολή προς το Ευρωπαίος.

ΥΠΗΚΟΟΣ

υπό + ακοή = αυτός που υπόκειται / υπακούει στην πολιτική εξουσία ενός κράτους ή ενός ηγέτη.

Είναι δηλαδή πολίτης ενός κράτους.

ΓΗΓΕΝΗΣ

γη + γενής γένος

αυτός που ζει στη χώρα που γεννήθηκε ο ίδιος και οι γονείς του.

 

 Ἀρχαῖες ἑλληνικὲς φράσεις, ποὺ χρησιμοποιοῦνται καὶ σήμερα.

Ρωτᾶμε συνεχῶς: «Τί σχέση ἔχουμε ἐμεῖς, μὲ τοὺς ἀρχαίους»;...

Πέρασαν 3.000 χρόνια τὸ λιγότερο (καὶ 4.000, μὴ σοῦ πῶ)

καὶ ἀκόμα ὁμιλεῖται ἡ ἴδια γλῶσσα, χωρὶς νὰ τὸ ξέρετε.

Δὲν συμβαίνει σὲ καμία ἄλλη γλῶσσα αὐτό, παγκοσμίως.

Στὴν καθημερινότητα σου, λές :

1. Ἕνα χελιδόνι (ἢ ἕνας κοῦκος) δὲν φέρνει τὴν ἄνοιξη.

Μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεἶ - Εἰπώθηκε ἀπὸ τὸν Αἴσωπο καί

ἔμεινε ὡς παροιμία ποὺ χρησιμοποιοῦσαν συχνὰ ὁ Ἀριστοτέλης,

ὁ Στοβαῖος καὶ ὁ Ἀριστοφάνης. Ἐπικράτησε ἡ ἐκδοχὴ μὲ τὸν κοῦκο.